Nasze ulubione zabawki

Lena lubi układać, nieważne: puzzle, makaron czy sztućce w szufladzie. Kuba zdecydowanie preferuje przedmioty, które uderzane jeden o drugi wydają głośny dźwięk, a dla ich dobra lepiej, jeśli mają wysoką klasę ścieralności i odporności na mleczaki. Twórca, jak sama nazwa wskazuje, lubi tworzyć i konstruować. Ja świetnie się bawię, łącząc kolory. Jest więc taka zabawka, która rządzi w naszym domu niepodzielnie. Nie jakaś wyszukana, niszowa, a najprostsza, ogólnodostępna. Klocki Lego.

Mając w pamięci jeden jedyny komplet klocków, którym bawiłam się w kółko w wieku przedszkolnym, moich zaginionych przyjaciół lwa i krokodyla, zdecydowałam się na zakup pierwszego zestawu startowego, kiedy Lenka miała niecałe półtora roku. Sama miałam frajdę, rozpakowując duże zielone wiaderko: różnej wielkości kostki, dwa okienka, „podłoga”, dwa ludziki, dwa kwiatki. To był strzał w dziesiątkę! Przez ponad tydzień młoda praktycznie nie sięgała po inne zabawki. Choć na początku nie potrafiła ich zestawiać, bardzo szybko złapała bakcyla i budowała pierwsze wieże. Jest niewiele zabawek, które w tak fantastyczny sposób rozwijają zdolności manualne, wyobraźnię przestrzenną, uczą najprostszych praw fizyki, a jednocześnie potrafią... łączyć pokolenia. Z nikim bowiem tak fajnie nie układa się klocków, jak z Dziadkiem!

Rynek oferuje wiele tańszych zamienników, jakość produktów duńskiej firmy jest jednak nie do podrobienia. Plastik, z którego wykonane są klocki z serii Duplo, wydaje się pancerny. Do pozbawienia ludka głowy konieczne są kombinerki, na zwierzakach Kuba permanentnie tępi zęby, a nasze stopy mają nocą świetny masaż, kiedy nie posprzątam dokładnie dywanu. Z moich obserwacji wynika też, że oznaczenie na pudełku jest nawet trochę na wyrost, a zestawy od półtora roku można spokojnie kupić roczniakowi.

Gigantyczną zaletą Lego Duplo jest w zasadzie nieskończona ilość zestawów właśnie, które można dopasować do zainteresowań dziecka. Jest farma, zoo, posterunek policji, straż pożarna, sklep, szpital, a nawet cyrk! Z tego względu od Mikołaja Kuba, cierpiący na deficyt pojazdów, dostał ciężarówkę przewożącą lwa. Zarówno ciężarówka, jak i lew, okazały się znacznie większe niż przypuszczałam, sprawiając tym samy małemu ogromną radość. Król zwierząt zaliczył test smakowy na piątkę. Poszukując mikołajkowego prezentu dla Leny, natknęłam się na helikopter ratunkowy i nic nie było w stanie go przebić. Kiedy bowiem nasza milusińska słyszy za oknem znajomy dźwięk, żadna siła nie potrafi odciągnąć jej od szyby. Nie nudzi jej się ten rytuał, choć mieszkamy niedaleko szpitala z lądowiskiem dla helikopterów... Łatwo się domyślić, że cieszyła się jak szalona.

Jeśli chcieć się do czegoś przyczepić... jest taka jedna rzecz. Otóż Lego Duplo ma w nosie skalę. Kura jest większa od kota, a panda mniejsza od lwicy. Obawiam się jednak, że nioska odwzorowana w skali miałaby dwie opcje: albo nie certyfikowałby jej żaden urząd kontroli jakości zabawek, albo już dawno wylądowałaby w brzuchu któregoś z moich dzieci. Może sobie zatem być kurą gigantem :)

Kiedy ryzyko połknięcia zostanie zażegnane, na Lenę i Kubę czeka w sklepie City, a później – przechowana w stanie idealnym walizka Lego Technic, którą Twórca dostał na dwunaste urodziny. A na wymarzone wakacje jedziemy do Legolandu!

Zdjęcia: Rodzicielka 

Lena:

bluzka - CoolClub

spódniczka - Terranova

legginsy - Next

skarpetki - Deichmann

Kuba:

body, spodnie - Tesco/F&F Baby